corbitus

corbitus
corbītus, a, um, adj. [corbis], with a scuttle, bower: navis, Lucil. ap. Non. p. 533, 18.—Hence, subst.: corbīta, ae, f., a slowsailing ship of burden: corbitae dicuntur naves onerariae, quod in malo earum summo pro signo corbes solerent suspendi, Paul. ex Fest. p. 37, 7 Müll.:

corbita est genus navigii tardum et grande,

Non. p. 533, 10; so * Cic. Att. 16, 6, 1;

opp. celox,

Plaut. Poen. 3, 1, 40;

on account of its slow motion: homines spissigradissimos, Tardiores quam corbitae sunt in tranquillo mari,

id. ib. 3, 1, 4.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”